گزیده ای از بیانات ارزشمند یادگار آیت الله العظمی گلپایگانی قدس سره، آیت الله زاده معظم، حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا باقر موسوی گلپایگانی
بسم الله الرحمن الرحیم السَّلاَمُ عَلَى وَالِدَةِ الْإِمَامِ وَ الْمُودَعَةِ أَسْرَارَ الْمَلِكِ الْعَلاَّمِ وَ الْحَامِلَةِ لِأَشْرَفِ الْأَنَامِ رئیس مذهب اهل بیت علیهم السلام، حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرماید:
«هنگامى که جبرئیل، خبر شهادت حسین علیه السلام را بر پیامبر صلی الله علیه و آله فرود آورد، پیامبر صلی الله علیه و آله دست على علیه السلام را گرفت و مدّتى طولانى از روز را با او خلوت کرد و گریه بر آنها غلبه کرد و جدا نگشتند تا آنکه جبرئیل به آن دو گفت: پروردگارتان سلامتان می‌رساند و می‌فرماید: صبر نمودن را بر شما واجب و لازم نمودم. سپس هر دو صبر کردند». البته در روایتی آمده که جبرئیل از پیامبر اسلام پرسید که آیا فرزندی که بعدها کشته خواهد شد را می‌خواهی؟ که حضرتشان پاسخی دادند که حاصلش این بود که اگر خدا اختیار را در این زمینه به خودم واگذار کرده، من چنین فرزندی را نمی‌خواهم و بعد که جبرئیل مژده دادند که امامان معصوم از نسل همان فرزند شهید خواهند بود، حضرتشان اظهار داشتند که اکنون اگر خداوند تولد چنین فرزندی را مشروط به رضایت من هم کرده باشد، با آنکه می‌دانم او شهید می‌شود باز هم راضی هستم.
چنین گفتاری بدان معنا نیست که این پیامبر آسمانی در برابر تقدیر خدا مقاومت کرده باشند، بلکه چون تقدیر خدا مشروط به رضایت ایشان بود، چنین سخنانی رد و بدل شد: «جبرئیل امین نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و عرضه داشت: اى محمّد! سلام بر تو، آیا تو را به فرزندى که امّتت بعد از تو او را می‌کشند بشارت ندهم؟! آن‌حضرت فرمودند: من را به آن نیازى نیست (لا حاجَةَ لی فیه). جبرئیل به آسمان رفت سپس براى بار دوّم نازل شد و نزد حضرت آمد و به آن‌جناب همان گفتار اوّلى را گفت. حضرت فرمودند: من را به آن نیازى نیست. پس جبرئیل به آسمان عروج کرد و بعد براى بار سوّم محضر حضرتش آمد و همان گفتار را تکرار کرد. حضرت فرمودند: من را به آن نیازى نیست. جبرئیل گفت: پروردگارت اوصیاء را در نسل او قرار می‌دهد. حضرت فرمودند: بسیار خوب پذیرفتم». این گفتگو سه مرتبه بین مولا امیرالمؤمنین عليه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اتفاق افتاد و حضرت مولا، بشارت به فرزندان از او و پیشوایان و خازنان علم نبوت بویژه مهدی امت را که از نسل این پسر است را به حضرت زهرا سلام الله علیها دادند و بی بی دو عالم با این مژده راضی به آن شدند.
( کامل الزیارات، ص 59-55؛ جلاءالعیون، ج ۲،ص۴٣۴.)
این حدیث شریف گویای این است که اگر چه حضرت حجت بن الحسن ارواحنافداه از دامان پاک حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها قدم به جهان نهاد ولی مادر اصلی شان حضرت زهرا سلام الله علیها می باشند، زیرا تا زمانی که حضرت زهرا سلام الله علیها مژده ی آمدن منتقم خون حسين عليه السلام را نپذیرفته بود دلش آرام نگرفت، این در حالی بود که مشیت الهی بر این مقرر شده بود که نسل امامت از سیدالشهداء علیه السلام باشد، [به شرط قبول شهادت حضرتش] . در این میان رضایت حضرت زهرا سلام الله علیها یکی از اصلی ترین هاست و از این رهگذر قدر و منزلت حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها نیز عیان می شود که سایه ای از مقام عظمای حضرت زهرا سلام الله علیها است که دامان پاکش قابلیت چنین گوهر ارزشمندی را داشت که سیزده معصوم آمدنش را در طول دویست پنجاه سال مژده دادند و تا به امروز 1164 سال است که جهان چشم انتظار چنین مولودی می باشد. در این میان به یاد خاطره ای از بزرگ مرجع عالم تشیع، حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد رضا موسوی گلپایگانی قدس سره افتادم که در 15شعبان1413 در جشن بزرگداشتی که بدین مناسب در بیت معظم له تشکیل شده بود و طبق برنامه سنواتی حدود 150 نفر از سربازان امام زمان علیه السلام به دست معظم له معمم شده بودند و مادحان یکی پس از دیگری عرض اخلاص خود را در ثنای این مولود مسعود امام زمان علیه السلام و مادر گرامیش نرجس خاتون سلام الله علیها تقدیم می کردند. در این میان نوبت به فخرالمادحین و شیخ الذاکرین حاج آقا سازگار رسید، ایشان قصیدۀ 70 بیتی جدیدی در شان و منزلت مولود نیمه شعبان و مادر باکرامتش و چگونگی داستان اسارت و تشرف حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها به محضر مبارک امام حسن عسکری علیه السلام سروده و برای اولین بار آنرا در محضر آن قائد عظیم الشأن قرائت نمودند.
مجلس در محضر نائب بر حق امام زمان علیه السلام، مشعل فروزان فقاهت، مظهر قائدی از قبیله ی قائم علیه السلام مملو از معنویت گشته بود و هیچ چشمی نبود که با دلی سوخته اشک هایش روان نباشد. همگان می دیدند که چگونه اشک از چشمان درر بار آیت اللهی ملجاء و مرجع تقلید عصر جاری و آن عاشق دلسوخته و دلباخته ی حضرت حجت ارواحنافداه به پهنای صورتش روان بود و آنچنان متوسل به مادر امام زمان ارواحنافداه شدند و حال عجیبی داشتند و از اشک های ایشان، آه و ناله ی همه ی مجلس بلند بود و محفل به تأسی از معظم له به مجلس توسل به حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها تبدیل شد، به گونه ای که خواننده ی اشعار تحت تاثیر قرار گرفته و اظهار داشت من که مولودیه امام زمان می خوانم و از عظمت حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها بر شما می گویم، پس این همه گریۀ شما برای چيست؟
آری شایسته است، برای عرض ارادت به حضرت زهرا سلام الله علیها و ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بويژه حضرت بقیت الله الاعظم علیه السلام و مادر با فضیلتش حضرت نرجس خاتون سلام الله علیها هرکس به هر گونه که می تواند قدم بردارد و در بزرگداشت این بانوی بزرگوار کوتاهی نکند. از سرودن اشعار تا نوشتن مقالات و گفتار مبلغان و مکاتب مؤلفان و صرف اموال متمولان همه و همه باید در نشر فضائل و ترویج مناقب این بانو قرار گیرد تا اندوخته ای باشد برای روز یوم ینظر المرءما قدمت یداه.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.