در طول تاریخ، بندگان خالصی برای خدای متعال بوده اند که مانند ماه شب چهارده در محیط ظلمانی رویگردان از اخلاق و معنویت می‌درخشیدند و چنان سلامت خود را حفظ کرد که به بالاترین درجات رسیدند ؛ افرادی مانند حضرت خدیجه علیهاالسلام که در محیط شرک آلود و به دور از عفّت و اخلاق زمان جاهلیّت به «خدیجۀ طاهره» مشهور شد و به شرافت همسری خاتم انبیا صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمْ نایل گردید.
یا مانند بانو آسیه علیهاالسلام که چهل سال در خانۀ پلیدترین انسان زیست، ولی چنان طاهره ماند که خدای متعال او را در قرآن ستود.
مادر والامقام حجّت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز در محیط ناپاک قصرِ قیصر چنان سلامت و طهارت دارد که ربّ العالمین دامان پاکش را ظرف وجود پُربرکت آخرین خلیفه خود بر می‌گزیند.
از اینکه حضرت نرجس علیهاالسلام چه شرایطی را در زندگی پیش از اسارت و ازدواج در روم طی کرد، گزارش چندانی در دست نداریم، امّا یقین داریم که هیچ چیز در خاندان عصمت بی حساب و حکمت نیست و مسلّماً بانویی که چنین شرافتی دارد، پیشینۀ روشن و درخشانی نیز داشته است.