اسیر لکنت محضیم از ستودن او
قلم به حال سجود است در سرودن او
حجابِ نور نگهبان معجر نور است
و چشم ها همه کورند وقت دیدن او
رُم است خانه ی اجداد طاهرینش؟؟ نه
که قلب حضرت صدیقه است میهن او
طناب حرمت خورشید را نمیگیرد
که ریسمان الهی ست دستِ گردن او
در آن مقام که او سید کنیزان است
به روی خاک مذلّت نشسته دشمن او
به عرشیان برسانید ای ملائک نور
که مهدِ مهدی زهراست عرشِ دامن او
سلام بانوی عصمت به عصمتت سوگند
به اشک شوق تو در لحظه ی چکیدن او
«ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
تمام هستی زهرا نصیب نرجس شد»
شاعر : علی رضوانی